Ο καθένας θα έπρεπε να είναι σε θέση να διαβάσει τον νόμο, να τον συζητήσει και να τον μοιραστεί με άλλους, χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει δασμούς ή να υπογράψει μια σύμβαση. Μοιάζει προφανές, έτσι; Δυστυχώς, ένα ομοσπονδιακό περιφερειακό δικαστήριο αποφάσισε το αντίθετο, κρίνοντας ότι οι ιδιωτικοί οργανισμοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα πνευματικά δικαιώματα για να ελέγξουν την πρόσβαση σε τεράστια τμήματα των πολιτειακών και ομοσπονδιακών νόμων μας. Το δικαστήριο διέταξε το Public.Resource.Org να σταματήσει την παροχή δημόσιας πρόσβασης στους βασικούς νομικούς κανόνες που διαθέτει.
Το Public.Resource.org έχει μια αποστολή: να βελτιώσει την πρόσβαση του κοινού στα κυβερνητικά έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων των νόμων μας. Για την εκπλήρωση αυτού του στόχου, αποκτά και δημοσιεύει διαδικτυακά μια μεγάλη ποικιλία από δημόσια έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμίσεων που έχουν γίνει νόμοι, δια μέσου της “ενσωμάτωσης πληροφοριών μέσω παραπομπής”, δηλαδή κανονισμών που συντάσσονται αρχικά μέσα σε ιδιωτικούς οργανισμούς τυποποίησης και στην συνέχεια ενσωματώνονται στον ομοσπονδιακό νόμο.
Οι κανονισμοί αυτοί είναι συχνά δύσκολα προσβάσιμοι επειδή δεν δημοσιεύονται στον ομοσπονδιακό κώδικα, αλλά είναι ζωτικής σημασίας. Για παράδειγμα, περιλαμβάνουν τους κανόνες που διέπουν την ασφάλεια των κτιρίων και των καταναλωτικών προϊόντων, την προώθηση της ενεργειακής απόδοσης και ελέγχουν τον σχεδιασμό των τυποποιημένων εξετάσεων για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους.
Οι κλαδικές ενώσεις που αναπτύσσουν αυτούς τους κανόνες επιμένουν ότι έχουν τα πνευματικά δικαιώματα σε αυτούς – ακόμα και αφού γίνουν δεσμευτικοί κανονισμοί (νόμοι). Έξι από αυτές τις ενώσεις μήνυσαν το Public Resource για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Σύμφωνα με την καταγγελία τους, ο διαμοιρασμός του νόμου αποτελεί παραβίαση του νόμου.
Το EFF (Electronic Frontier Foundation), μαζί με τον Durie Tangri, σύμβουλο της Fenwick & West και τον δικηγόρο David Halperin υπερασπίστηκαν το Public Resource στο δικαστήριο. Δυστυχώς, δεν κερδίσαμε αυτόν τον γύρο. Το περιφερειακό δικαστήριο προχώρησε σε έκδοση πρότασης απόφασης υπέρ των οργανισμών τυποποίησης, κρίνοντας ότι μπορούν να διεκδικήσουν τα πνευματικά δικαιώματα των κανονισμών και διέταξε το Public Resource να μην τους δημοσιεύει στο διαδίκτυο. Η απόφαση του περιφερειακού δικαστηρίου έρχεται σε αντίθεση με αποφάσεις σε άλλα μέρη της χώρας και εγείρει σοβαρά συνταγματικά ζητήματα. Δεν καταλαβαίνουμε πώς η απόφαση μπορεί να συμβιβαστεί με το νόμιμο δικαίωμα να γνωρίζουμε τον νόμο, ούτε με την Πρώτη Τροπολογία που αφορά το δικαίωμά μας να τον μοιραζόμαστε.
Η απόφαση του περιφερειακού δικαστηρίου δείχνει ότι οι νόμοι μπορούν να προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα και να μπαίνουν πίσω από paywalls, εφόσον έχουν γραφτεί αρχικά από κάποιους άλλους εκτός κυβέρνησης. Φυσικά, λομπίστες και εμπορικές ομάδες συγγράφουν τροπολογίες και σχέδια κανονισμών που μετά περνούν από το Κογκρέσο, ή τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες, με ελάχιστες αλλαγές.
Η απόφαση εναντίον του Public Resource υποδηλώνει ότι κάθε μία από αυτές τις ομάδες ειδικών και άλλων ιδιωτικών συμφερόντων έχει ιδιοκτησιακά δικαιώματα σε ένα κομμάτι από τον νόμο και ελέγχει το ποιος έχει πρόσβαση, πώς, και σε ποια τιμή. Θα είναι σε θέση οι ιδιώτες να κάνουν μέρη του νόμου απρόσιτα, σε μια προσπάθεια να αυξήσουν τις πωλήσεις των εκδόσεων τους; Τρεις από τους ενάγοντες κατά του Public.Resource.Org έχουν ήδη προσπαθήσει να το κάνουν αυτό με τα πρότυπα του 1999 για τις Εκπαιδευτικές και Ψυχολογικές Δοκιμασίες (1999 Standards for Educational and Psychological Testing), τα οποία αποτελούν μέρος τόσο των πολιτειακών και των ομοσπονδιακών κανονισμών.
Είμαστε απογοητευμένοι από αυτή τη λανθασμένη απόφαση, αλλά η υπόθεση δεν έχει τελειώσει. Το Public Resource συνεχίζει να κάνει προσιτά σημαντικά κρατικά έγγραφα από πολλά έθνη μέσω της ιστοσελίδας του, και πιέζει τις κυβερνήσεις να επιτρέπουν σε όλους να διαβάζουν και να μιλούν για τον νόμο. Και το EFF θα συνεχίσει να στέκεται στο πλευρό του Public Resource στην αποστολή του να κάνει τον νόμο διαθέσιμο σε όλους.
* Paywall: λογισμικό, υποδομή ή διαμόρφωση, η οποία εμποδίζει την πρόσβαση σε μια ιστοσελίδα σε όσους χρήστες δεν έχουν πληρώσει συνδρομή.