Ζω σε μια χώρα η οποία γενικά θεωρείται ότι είναι δικτατορία. Μία από τις χώρες της Αραβικής Άνοιξης. Έχω επιζήσει από απαγορεύσεις κυκλοφορίας και έχω δει τα αποτελέσματα του είδους της παρακολούθησης που τώρα αποκαλύπτεται στις Η.Π.Α. Οι άνθρωποι εδώ [ΣτΜ: εννοεί την κατηγορία /r/privacy του reddit] μιλάνε για απαγορεύσεις κυκλοφορίας αλλά δεν συνειδητοποιούν πώς πραγματικά ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ. Δεν έχει σχέση με το ότι πρέπει να πας σε εσωτερικούς χώρους και τις άλλες πρακτικές προεκτάσεις. Έχει σχέση με την δημιουργία του αισθήματος ότι η καθεμία και το κάθε τι παρακολουθείται. Μερικά σημεία:
1) ο σκοπός της παρακολούθησης, από την οπτική πλευρά των κυβερνήσεων, είναι να ελέγχει τους εχθρούς του κράτους. Όχι τους τρομοκράτες. Ανθρώπους που συνασπίζονται γύρω από ιδέες που θα αποσταθεροποιούσαν το καθεστώς. Αυτές θα μπορούσαν να είναι θρησκευτικές ιδέες. Αυτές θα μπορούσαν να είναι ομάδες όπως οι Ανώνυμοι, που παραείναι καλοί με την τεχνολογία για τα γούστα των κυβερνήσεων. Η παρακολούθηση κάνει πολύ εύκολο το να ξέρουν ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι. Επίσης διευκολύνει πολύ το να τους ελέγχουν.
Ας πούμε ότι είσαι φοιτήτρια και ότι αρχίζεις να κάνεις παρέα με κάποιους ανθρώπους που επιθυμούν να σταματήσουν οι πρακτικές εκτροφής που τραυματίζουν τα ζώα. Έτσι, φτιάχνετε ένα σχέδιο και πάτε να διαμαρτυρηθείτε ενάντια αυτών των πρακτικών. Φτάνετε εκεί και, γουάου, η διαμαρτυρία είναι τεράστια. Δεν το περιμένατε ποτέ αυτό, απλώς χαζολογούσατε. Λοιπόν, τώρα ο καθένας που βρέθηκε εκεί είναι ύποπτος. Ακόμη και αν θεωρητικά είχε το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί, τώρα θεωρείται ένα επικίνδυνο άτομο.
Με εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας [παρακολούθησης], η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να σε βάλει φυλακή. Μπορεί να κάνει κάτι πιο μοχθηρό. Μπορεί απλώς να σου στείλει με email μια σέξι φωτογραφία που έβγαλες με μια κοπέλα. Ή μπορεί να σου στείλει με email ένα σημείωμα που να λέει ότι μπορεί να αποδείξει ότι ο πατέρας σου φοροδιαφεύγει. Ή μπορεί να απειλήσει ότι θα προκαλέσει την απόλυση του πατέρα σου. Το μόνο που έχεις να κάνεις, λέει το email, είναι να βοηθήσεις [την κυβέρνηση] να πιάσει τους φίλους σου που ανήκουν στην ομάδα. Πρέπει να στέλνεις μια αναφορά κάθε εβδομάδα, διαφορετικά ο πατέρας σου μπορεί να χάσει την δουλειά του. Κι έτσι κάνεις. Καταδίδεις τους φίλους σου και παρά το ότι προσπαθούν να κρατήσουν τις συναντήσεις μη αντιληπτές, τους αναφέρεις για να προστατέψεις τον πατέρα σου.
2) Ας πούμε ότι η κατάσταση που περιγράφεται στο σημείο 1 συνεχίζεται. Η χώρα είναι ένα παράξενο μέρος τώρα. Πραγματικά παράξενο. Πολύ σύντομα, ένα κίνημα ξεπηδά όπως το Occupy [ΣτΜ: Το κίνημα Occupy είναι ο διεθνής κλάδος του κινήματος Κάντε κατάληψη στην Wall Street, το οποίο πραγματοποιεί διαμαρτυρίες κατά της κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας στον κόσμο], άλλα μεγαλύτερο αυτή την φορά. Οι άνθρωποι είναι πραγματικά αποφασισμένοι, και λένε ότι θέλουνε μια κυβέρνηση χωρίς αυτή την δύναμη. Υποθέτω ότι οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για σοβαρό ζήτημα. Βλέπεις στα νέα ότι ρίχτηκαν δακρυγόνα. Ο φίλος σου τηλεφωνεί πανικόβλητος. Πυροβολούν ανθρώπους. Θεέ μου. Ποτέ δεν συμφώνησες για κάτι τέτοιο. Λες, γάμησέ το. Ο πατέρας μου μπορεί να χάσει την δουλειά του άλλα δεν θα είμαι υπεύθυνη για οποιοδήποτε θάνατο. Αυτό έχει παρατραβήξει. Αρνείσαι να δίνεις αναφορές πια. Απλώς σταματάς να πηγαίνεις σε συναντήσεις. Μένεις στο σπίτι και προσπαθείς να μην βλέπεις τα νέα. Τρεις μέρες αργότερα, η αστυνομία έρχεται στην πόρτα σου και σε συλλαμβάνει. Κατάσχει τον υπολογιστή και τα τηλέφωνά σου, και σε δέρνει λιγάκι. Κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει, οπότε όλοι απλώς κάθονται ήσυχα. Ξέρουν πως αν πουν τίποτα, θα είναι οι επόμενοι. Αυτό συνέβη στην χώρα που ζω. Δεν είναι ανέκδοτο.
3) Είναι δύσκολο να πεις πόσο καιρό ήσουν εκεί μέσα. Αυτά που είδες ήταν φριχτά. Τον περισσότερο καιρό, απλώς άκουγες κραυγές. Ανθρώπους να παρακαλούν να τους σκοτώσουν. Θόρυβοι που δεν είχες ξανακούσει ποτέ. Εσύ, εσύ ήσουν τυχερή. Σε κλωτσούσαν κάθε μέρα και πετούσαν το μουχλιασμένο φαγητό πάνω σου, άλλα κανείς δεν σου έκανε ηλεκτροσόκ. Κανείς δεν άσκησε σεξουαλική βία πάνω σου, τουλάχιστον όσο θυμάσαι. Υπήρχαν μερικές φορές που σου δώσανε χάπια, και δεν μπορείς να πεις με σιγουριά τι έγινε τότε. Για να είμαι ειλικρινής, κάποιες φορές τα χάπια ήταν το καλύτερο τμήμα της μέρας σου, γιατί τουλάχιστον τότε δεν ένιωθες τίποτα. Έχεις ουλές πάνω σου από τον τρόπο που σε μεταχειριζόντουσαν. Μαθαίνεις ότι στην φυλακή τα βασανιστήρια είναι τώρα συνηθισμένα. Άλλα η καθεμία που ανεβάζει βίντεο ή φωτογραφίες από τα βασανιστήρια, θεωρείται ότι διέρρευσε στοιχεία. Θεωρείται απειλή στην εθνική ασφάλεια. Αρκετά σύντομα, ένα κόψιμο που απέκτησες στο πόδι σου, φαίνεται πολύ άσχημα. Σκέφτεσαι ότι έχει μολυνθεί. Δεν υπήρχαν γιατροί στην φυλακή, και ήταν τόσο γεμάτη με κόσμο, που ποιος να ξέρει τι μπήκε στην πληγή. Πηγαίνεις σε έναν γιατρό, άλλα αρνείται να σε δεχτεί. Ξέρει ότι εάν το κάνει, η κυβέρνηση μπορεί να δει στα αρχεία ότι σε κούραρε. Ακόμα και η τηλεφωνική σου κλήση στο γραφείο του, προκαλεί μια επίσκεψη από την τοπική αστυνομία.
Αποφασίζεις να πας σπίτι και να δεις τους γονείς σου. Ίσως μπορούν να βοηθήσουν. Το πόδι χειροτερεύει πολύ. Φθάνεις στο σπίτι τους. Δεν είναι στο σπίτι. Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί τους, όσο πολύ και να προσπαθείς. Ένας γείτονας σε παίρνει στην άκρη, και στα γρήγορα σου λέει ότι τους συλλάβανε πριν τρεις εβδομάδες και δεν επέστρεψαν από τότε. Θυμάσαι θολά να τους αναφέρεις στο τηλέφωνο πως θα πήγαινες σε εκείνη την διαμαρτυρία. Ακόμα και ο μικρός σου αδερφός δεν είναι εκεί.
4) Όντως συμβαίνει στην πραγματικότητα κάτι από αυτά; Κοιτάζεις τις ειδήσεις. Αθλητικές ειδήσεις. Καλλιτεχνικά νέα. Είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα κακό. Τι στο διάολο γίνεται; Ένας ξένος σου χαμογελά αυτάρεσκα καθώς διαβάζεις την εφημερίδα. Χάνεις τα λογικά σου. Του φωνάζεις άει γαμήσου μεγάλε, τι γελάς, δεν βλέπεις ότι έχω μια γαμημένη πληγή στο πόδι μου;
Συγγνώμη λέει. Απλώς δεν ήξερα κανέναν που να διαβάζει τις ειδήσεις πια. Δεν υπάρχουν αληθινοί δημοσιογράφοι για μήνες. Είναι όλοι στην φυλακή.
Ο κάθε περαστικός είναι τρομαγμένος. Δεν μπορούν να μιλήσουν σε οποιονδήποτε πια, επειδή δεν ξέρουν ποιός δίνει αναφορές στην κυβέρνηση. Διάολε, κάποια στιγμή ΕΣΥ έδινες αναφορές στην κυβέρνηση. Ίσως απλώς να θέλουν το παιδί τους να τελειώσει το σχολείο. Ίσως να θέλουν να κρατήσουν την δουλειά τους. Ίσως να είναι άρρωστοι και να θέλουν να μπορούν να επισκεφθούν τον γιατρό. Είναι πάντα ένας απλός λόγος. Καλοί άνθρωποι πάντα κάνουν άσχημα πράγματα για απλούς λόγους.
Θες να διαμαρτυρηθείς. Θες την οικογένειά σου πίσω. Χρειάζεσαι βοήθεια για το πόδι σου. Όλα αυτά ξεπερνούν οτιδήποτε ήθελες ποτέ. Άρχισε απλώς επειδή ήθελες να δεις δίκαιη μεταχείριση στα εκτροφεία. Τώρα, βασικά θεωρείσαι τρομοκράτισσα, και ο καθένας γύρω σου ίσως δίνει αναφορές για σένα. Σίγουρα δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τηλέφωνο ή email. Δεν μπορείς να πιάσεις δουλειά. Δεν μπορείς ούτε να εμπιστευθείς ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο πια. Σε κάθε γωνιά, υπάρχουν άνθρωποι με όπλα. Είναι τόσο φοβισμένοι, όσο εσύ. Απλώς δεν θέλουν να χάσουν τις δουλειές τους. Δεν θέλουν να τους χαρακτηρίσουν προδότες.
Θέλεις να μάθεις γιατί συμβαίνουν οι επαναστάσεις; Επειδή, σιγά-σιγά τα πράγματα γίνονται δύσκολα και συνεχώς δυσκολότερα. Άλλα αυτό που συμβαίνει τώρα [ΣτΜ: το εύρος της παρακολούθησης και της μαζικής συλλογής προσωπικών δεδομένων] είναι μεγάλο. Αυτό είναι το βασικό συστατικό. Αυτό τους επιτρέπει να ξέρουν κάθε τι που χρειάζονται για να επιτύχουν όλα τα παραπάνω. Το γεγονός ότι το κάνουν είναι απόδειξη ότι είναι το είδος των ανθρώπων που θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν με τον τρόπο που ανέφερα. Στην χώρα που ζω, επίσης ισχυρίστηκαν πως όλα αυτά ήταν για την ασφάλεια των ανθρώπων. Το ίδιο συνέβη στην Σοβιετική Ρωσία. Το ίδιο στην Ανατολική Γερμανία. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι πάντα η δικαιολογία που χρησιμοποιείται για να παρακολουθούν τους πάντες. Άλλα ούτε ΜΙΑ φορά δεν αποδείχτηκε να είναι πραγματικότητα.
Ίσως ο Ομπάμα να μην το κάνει. Ίσως ο επόμενος τύπος να μην το κάνει, ή ο επόμενος μετά από αυτόν. Ίσως αυτή η ιστορία να μην αφορά εσένα. Ίσως να συμβεί σε 10 ή 20 χρόνια από τώρα, όταν συμβεί ένας μεγάλος πόλεμος ή έπειτα από μια άλλη μεγάλη επίθεση. Ίσως η ιστορία αυτή να είναι για την κόρη σου ή τον γιο σου. Απλώς δεν ξέρουμε ακόμη. Άλλα αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ακριβώς τώρα, αυτή την στιγμή, έχουμε μια επιλογή. Είμαστε εντάξει με αυτό ή όχι; Θέλουμε αυτή την δύναμη να υπάρχει ή όχι;
Ξέρεις, για μένα, ο λόγος που είμαι αναστατωμένη είναι ότι μεγάλωσα σε ένα σχολείο απαγγέλοντας το Σύμφωνο της Πίστης. Διδάχθηκα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σημαίνουν ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους. Μεγαλώνεις και μαθαίνεις ότι σε αυτή την χώρα ορίζουμε αυτή την φράση σύμφωνα με το σύνταγμα. Αυτό είναι που μας λέει τι είναι η ελευθερία και τι είναι η δικαιοσύνη. Λοιπόν, η κυβέρνηση μόλις καταπάτησε αυτό το ιδεώδες. Έτσι, εάν δεν υπερασπίζεται την ελευθερία και την δικαιοσύνη πια, τι υπερασπίζεται; Την ασφάλεια;
Αναρωτήσου. Στην ιστορία που σου είπα πιο πάνω, φαίνεται κανείς ασφαλής;
Δεν έβγαλα τίποτα από το μυαλό μου. Αυτά τα πράγματα συνέβησαν σε ανθρώπους που ξέρω. Πιστεύαμε ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί στην Αμερική. Άλλα, μάντεψε; Αρχίζει να συμβαίνει.
Στην πραγματικότητα ταράζομαι όταν οι άνθρωποι λένε Δεν έχω κάτι να κρύψω. Άφησέ τους να διαβάσουν τα πάντα. Οι άνθρωποι που το λένε δεν έχουν ιδέα τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για τους ίδιους. Είναι αφελείς, και πρέπει να ακούσουμε τους ανθρώπους σε άλλες χώρες, που ξεκάθαρα μας λένε ότι αυτό είναι ένα φριχτό φριχτό σημάδι και ότι είναι καιρός να υψώσουμε το ανάστημά μας και να πούμε όχι.